İşte , bu hatıram aklıma geldiğinde , kitabımıza uygun gördüğümüz isimdeki  “mâna” yani “ âteş” , farkında olmadan göğüs kafesimi yakmaya başlar.

Nitekim imzalamamıştım   o evrakı ; asteğmenlikten tezkere bırakma , orduda kalma “matbu” (hazır) dilekçesiydi …

Hayatta her şeyi kaybedebilir , tüm kayıplarımı yenileyebilirdim.Ama TARSUS’tan uzak kalmaya kat’i surette mecalîm yokdu.

Hâlâ da öyleyimdir.

Bakmayın siz Mersin’de oturduğuma.

Gövdem Mersin’dedir ancak aklım,fikrim hep Tarsusça’dır , Tarsus’tadır.

Evet ,miktar-ı münasip hamaset ,toprakçılık, hemşehricilik yaptığımın ben de farkındayım…

Şimdi söze , kardeş bir kitaptan alıntı hırsızlığı yaparak başlamak istiyoruz ; umarız yazan hanımefendi kardeşimiz , bizleri bağışlar.

Ne de olsa konu, TARSUS…

“ Annem ve Zehra teyzem, biri ailenin en küçüğü diğeri en büyüğü.Aralarında onsekiz yaş vardı.......

Zehra teyzem, ailenin en büyüğü ve anneannem de öldükten sonra, ona olan benzerliği ile de annem ve tüm kardeşlerinin çok sevdiği,anne yerine koydukları teyzemdi.Birinci Dünya Savaşı sonlarında, 1918,Fransız askerleri Mersin’i işgal etmeye başladıkları dönemde dünyaya gelmişti.""

GİRİT TOPRAĞINDAN TARSUS'A.. Çilek kokulu üzüm / Güler GÖFER... Sy : 98...

ikinci adam yay. 1. baskı, 2015 Mayıs...

Bu doyumsuz satırları mutlaka okuyun.

Bugünkü TARSUS nedir ! Çocukluğumun Tarsus’u mu!

İlk gençlik farkındalığımızın  afacanlıklarını  ,mecburen yerine getirirken , günlerimizin içine HABERSİZCE ilişiveren yerler var mı bugün şehrimde!

MESELÂ :

TOROS kahvesi ve çevresi!

Tam karşısında , istasyon  yönünde , uyduruk bir barakanın içinde çalışan , kebabçı ŞARAPÇI İsmail! 

Az ötesindeki YILMAZ sineması!

Tren hattını geçerek ,batı yönünde yürüyünüz ve yıl, örneğin 1970 olsun; sağınızdaki ilk irice yapının altında,köşede Mutlu eczanesi, sırasıyla kasap Saffet,yanında sağır bakkal , kaleci ve muhasebeci Tahir Abi’nin  babası.

Yarım metre yüksekliğindeki sekinin  duvarını zıplayıverince , berber Şeref’in dükkânına gelmiş olursunuz.

Tam karşısı ,o zamanların MİTHAT PAŞA MAHALLESİ , ATATÜRK ilkokulunun betimlediği ,işaret ettiği  mıntıka.

Şimdi ANIT mahallesi.

Ben KIZILMURAT ‘ta doğdum,kısa bir süre YENİ ÖMERLİ’de,rahmetli TERZİ RIFAT’ın evinde oturduktan sonra MithatPaşa’ya gelmişiz. 50nin sonları,60 başları.

Ben bu mahallede büyüdüm.

Sözün uçup gideceği,ama yazının kalacağı bilinir bilinmesine de , toplumsal hayatımızda yazma alışkanlığı , her nedense konuşma alışkanlığı kadar gelişmemiştir.

Oysa toplum yapımızın tuğlaları olan sıradan birey ve ailelerin geçmişinde , bir devre ışık tutacak nitelikde , kimbilir nice zengin olay ve renkli kişilikler vardır.

Nedir ki , şair Cahit KÜLEBİ, bir şairin bir başka  şair için duyacağı en asil duygunun , yapıcı kıskançlık olduğunu kaydeder.

Yazı kâinatının içinde uçup , yer tutmaya çalışırken , biz de , benzer bir tavırla ,düz yazı alemine baktığımızda , bizi köpürten , bilmeden yazma içtepimizi kırbaçlayan , bazı  kalem erbâbı  ve yazdıklarının olduğunu görüyoruz.

Yaş sırasına vurduğumuzda ,  Ahmet Hamdi TANPINAR - “Beş Şehir”, Mitat ENÇ - “ Uzun Çarşının Uluları” , Ahmet Turan ALKAN - “ Altıncı Şehir” kitaplarını burada ,açıkca  takdim etme burcundayız.