Biz yaşlardakiler için anlatılmaz yüksek değerlikli, E 5 karayolundaki seyahatlerimiz, (( TARSUS BEYDEĞİRMENİ- İSTANBUL girişi))  , esnasında yani   80 öncesi yıllarının otobüsçülük raconunda, “” İzmit””,  KÖRFEZ şeklinde isimlenirdi.

SABAH, güneş doğarken yahut az sonrasında,deniz yönünde büyük garajın üzerinden geçen transit yolun,geniş kaldırımının hizasında duran otobüsler, “KÖRFEEEZ” diye seslenerek, yarı uyur,uyanık yolcularını indirirlerdi.

Bu yolcular arasında, Hüseyin Sungur da varsa,haniyse kırışıksız, ütülenmiş gibi duran MARMARA denizinin durgun, gri lâciverdiliğine , aklından bin bir türlü mecâz ( benzetme)  , tasvir geçirerek,arka tamponun hizasından , büyülenerek bakardı.

İZMİR körfezi ise , ısrarla, o yıllarda bok kokmaya devam etmekte, ortalama bir zekâ düzeyinin çözümleyebileceği bu sorun, her geçen gün, katlanarak , kıvamlı insan katı atık adacıkları üretmeye devam ediyordu.Bu adacıkları,sağlıklı bir göz ,rahatlıkla denizin yüzeyinde,badi badi yüzerken görebilirdi.

İşte o günlerin birinde,ANKARA büyük garajda, amcanın biri,”Körfez mi oğlum “ diyerek, benim “”İst. Otobüsüme “” binip, yanımdaki koltuğa yerleşti.Sabah, tasvir ettiğim saatlerde, “” körfezde” duran otobüsün muavini, uyuyanlara saygı gereği,kısık sesle, “Körfez yolcuları” diye ortaya seslendi.

Amcayla birlikte aşağıya indik.

Ben,saatlerdir oturmaktan hantallaşan bacaklarımı çalıştırırken,bizim “Amca da”, çevreye şaşkınlıkla bakarak ,”Oğlum ,burası İzmir körfezi değil “ demez mi muavine!

Muavin de haklı olarak, “Hayır amca, burası İzmit körfezi, İzmir değil” deyince , sabahın o yumuşacık saatlerinde, tatlı bir kıyamet koptu; izmir’di, izmit’ti diye.

Tahminen , o  yıllardaki , otobüsçülükteki bu “körfez” ayrımından, koltuk komşusu  amcamız , muhtemelen haberdar değildi ve ayrıca , büyük garajda, otobüsüne binerken , bu durumu sorması gerekirdi muavine.

Sizin bildiğinizden emin olduğunuz bir bilgi,başka bir ortam ve zihinde, bilinmiyor ya da dikkate alınmıyor olabilir.Siz, neden bilinmiyor , NEDEN FARKINDA DEĞİL insanlar diye , o yeni ortama asılamaz, eleştiremezsiniz efendim.

YAŞAM da böyledir.

BUGÜN , ne idüğü belirsizleştirilen İslam , aklı sıra iktidarlaştırıldığı düşünülen islâm, veyahut başka bir ideolojik zemin , kendi AKLININ dışında bir aklın varlığını kabûl etmeme noktasında ise, toptan zarardadır.

AMA görünen o ki, tek tabanca düşünme fukaralığı, daha haylice başını ağrıtacak  dünya insanının.

Bugün, Temmuz 2016’da, ülkemizin, bögemizin, özetle gezegenimizin içinden “”geçirildiği” , evet , geçirildiği “” alaca karanlık kuşağı”””,  ARDI SIRA ,  hergün neredeyse onlarca “kasıtlı” insan kaybı,yanmış/yıkılmış kentler, kasabalar,köyle bırakarak, hız kesmeden yoluna devam etmektedir.

BİZLERİN , her ne bahasına olursa olsun,dünya insanlığımızın başına belâ olan bu ALACA KARANLIK KUŞAĞINI ve onun  “” bilgi”” kökünü,doğru ölçülerle bilmek sorumluluğu olduğunu görüşünü taşıyoruz.TOPRAKLARIMIZDA, çok uzun süredir BİLGİ ve öğrenme, bilimsel anlayış gibi uzun uygarlık yolunu ışıklandıracak İNSANÎ değerler , son derece fakir-fukara sevyesinde kalmıştır.

ATATÜRK devrindeki gayret ve hamleleri  , KÖY ENSTİTÜLERİ deneyimini ,elbette hariç tutuyoruz.

BİLGİ anlamında,son derece fakir/fukara görünmemize , götümser olarak bakmıyoruz. TERSİNE, bu fakir/fukaralığın , kasıtlı oluşturulduğunu biliyoruz ve bunu, ayrı bir yazı konusu olarak da işlemeyi düşünüyoruz.

TOPLUM , hiçbir zaman görmediği düzeyde , bilgisizleştirilme  tüneline çekilmemekte, aksine, aksine , arkasından ciddi bir İTME gücüyle , “” itilmektedir”. DİKKAT , çekmek başka , itmek başka bir fiildir, karıştırmayalım Allah aşkına…

Bu tünele itilmeye , toplumun hiçbir kesiminden , cılız da olsa , bir ses , bir muhalif duruş, olmadı bir soru sorma gayreti şimdilik görülmemektedir.

AÇIK ve anlaşılır görünen  “”VİTRİN “” şudur ki, bir çok kişi ve kurum, şahsen anlayamadığım bir tutum ve tarzda,  cumhurbaşılığına  , makamdan ziyade , KİŞİ düzeyine eşitleyerek , tapınmaya , yalvar yakarlaşmaya, kişilik silikleştirmesine yüksek gayret göstermektedirler.

Aklım , belleğim , adnan menderese, demirele,İsmet Paşa’ya, Ecevit’e,özala, mesut yılmaza , tansuya ,mansuya erer ; ama hiç birisinde ,ben böylesine bir şekilsizlik , kimliksizlik , yalaka padişahlığı görmemiştim.

Sözde Türk milliyetçisi bozkurtlar bile , rahmetli Türkeş’e böylesine “” hamd”” etmemişlerdi.

Burada , özellikle anlaşılmasını istediğim nokta , ülkemin giderek , KÜLTÜREL olarak bölünmeye doğru ciddi ciddi gitmesidir. KÜLTÜREL bölünme nedir peki ?

KISACA : Çocuklarım , doğu Karadeniz gezisinden geldiler. Kırk kişilik ,dopdolu otobüste , üç tane şık, tesettürlü hanım varmış.

Samsun’da , 19 Mayıs –Atatürk anıtını gezerlerken , tesettürlüden bir tanesi , yüzünü belli bir şekilde  ekşiterek , topluluktan ayrılmış. Hanım da basmış fırçayı!

Doğu Karadeniz’de bir yerde, bir çay bahçesinde , bizimkileri gören birkaç tane çember sakallı,çarşaflı aile , “Buraların da tadı kaçtı “ diyerek , bulundukları yeri terk ederler.

Oysa , her ne bahasına olursa olsun,yan yana / kardeşçesine , yaşamak mümkün değil mi bu , olmayacak mı bu topraklarda!

İnadına olacak… 

not : YAZIMIZIN başlığına , türkümüzü derleyen usta , sevgili MEHMET ERENLER'i koyduk...

AYRICA türkümüz ISPARTA yöremize aittir.