2.Bölüm

Yoksa  dili çözülemeyen bir ifadenin gözlerinin ucunda durup, geçmişin ruhundan imdat beklemekteydi de, konağın insanları bunu anlayamıyorlarmıydı!

Bahçenin tam ortasındaki,yaşı geçmişin bilinmedik bir tarih kesitinde düğümlü duran , cilalı taştan havuz teknesi,nelere şahitdi ki!

Kimbilir , bu son durağında.

ADAM, sanki bahçenin yosun ve ezilmiş otlarının kokulandırdığı , kesme taş duvarlarının içinden gelen hararetle,ağır ağır çürümeden  ortaya salınan bir rayiha ile rûya dumanlarının içinden çıkagelmişti.

TOPRAĞIN , taş parçacıkları ve nemli kum artığı etinin içine yavaşça sokulan , eskimiş kundura tabanlarının  yerleşmesine,boynunu, görünmez bir yerleri rahatsız etmemek dileğiyle eğerek, ince , çocuksu bir tebessümle baktı.

AKLINA, Serez çarşısında , bir sabah ezanından önce,idam ilmeğine boynunu,güneşin taç yapraklı yüzünü görmek isteyen ,erkek bir kuğu gibi uzatan ,aşk izi sürücüsü ŞEYH BEDRETTİN geldi.

Ne ezberletmişti ustası!

Yalvar,yakar derslere kabulûnden hemen sonraydı,değil mi…

Buyur otur

Şeyhim

Samanyollarının ılık sedirine uzan

Uzun börklü ve sof

Yüzünü bizden yana döndür

Bize buğdayın ateşini

Gözlerin timârını

Ve hüznün varîdatını anlat

Elini elimize dokundurmadan(*)

Diyen bu büyük şiiri,onca ömrü muamma çilesi havuz teknesinin kenarına oturarak,kalbinden geçirdi.

(*) Bedrettin Üzerine Şiirler

Hilmi YAVUZ

ŞİİR bitmişti.

Niyeyse başı,anlamsızca üşüdü,titredi.ETRAFINA bakınmak istedi ;ceviz,hurma ve ıhlamur ağaçları,sanki birbirlerine daha sıkı sokuldular gibi geldi.

Bu yanaşma esnasında, ağaçların genç dalları,düzensiz ses çıtırdılarıyla kırılıp,ıslak yosunlarla yeşillenmiş toprağın etine , birbiri ardı sıra  düştüler.

KUMRULAR, tünedikleri dallarda,habire ayak değiştirirken, aniden ortaya çıkan bu adamdan duydukları endişeden olsa gerek, kanat kanada gelerek, bakışıp, guguklamaya başladılar.

AĞIR çoban kaputu gibi örtücü,bir de esrarengiz kokulu  bu dumanın içinden, süzülür gibi gelen adamın ömründe aşk, en büyük ûkdesiydi.Bu ûkdeden gelen gücün tesiriyle,elini hiç bırakmadığı aşk,yeniden ete kemiğe görünmek üzere,gerisin geriye gelmişti.

BEDRETTİN’in asıldığı sabah ezanı öncesi SEREZ,nasıl gecenin yağlı, karanlık bir urgan gibi cisimleşmesiyse,bu tuhaf akşamüstü de, bıkmadan beklenen bir aşkın,kumru,hurma dalı,nemli toprak,eskimekten yılmayan taş duvar gibi,beklediğine kendini sunmasıydı.

Bu akşamüstü,haniyse bu adam için kararıyordu.

Belkide hem evvel hem de âhir bir anlamın , kendisini, farkında olmadan ,ûkdelerinin içine fırlatıp,atmasından ibaretti.

BEDRETTİN’in asıldığı haberini alan 1. Mehmed’in ,sırtına esenlik dolu bir serinliğin , bir avuç yıldız gibi aniden gelip,oturması sanki.AŞKIN sorgusu,uzun uzadiye anlatılır;ha boynuna yağlı ve karanlık bir ilmek geçmiş , rûyaların uğruna, ha cennet parçası bir ırmak boyunda ,güneşin hergün sarı çamur suları parlata,parlata gelişi.

Hem sonra aşkın bîteviye yürek tıkırtılarına karşı koyacak mecali,kimsenin olmamıştı ki, adamın olsun.

O yüzden,yıllarca süren titremelerinin sözlerine dayanamayıp,havuzun başında soluğu almış,eskiden gönlüm gönlüm dediği bu bahçeye , şimdi yeniden gönül olmaya gelmişti.  

İbrahim SUNGUR - 1930