Babam kimdi!

Ama ve elbette , içimizde saklı bir ırmağın kanayabilme ihtimaline karşın , babam da benzeri bir çok “baba” gibi, günahlarının maalesef farkında olmayan biriydi.

ASIK bir suratla yazma zorunluluğunda olsam da, bu acılı cümleleri tespit edip, buralara koymak , pek de kolay değildir.

Gerçi babamın , diğer babalara oranla tek farkı, sanırım bizleri dokunarak sevmesiydi.Ama , kardeşime arta  kalan “ baba” zamanı ise , yorgun-hasta ve yaşamla olan savaşını yitirmek üzere olan bir insan karikatürü olmasıydı. Bu istenmeyen hal de kardeşimin , doğal olarak bir baba hasretiyle büyümesine ve ötesinde, babama öfke duymasına yol açtı.

 Bugün de öfkesinde haklıydı kardeşim diyebiliyorum.İnsanın ruhsal ( metafizik-psişik ) bedenindeki  boşluklar, eksiklikler, hele de ağırlıklı olarak 0- 6 yaş  arasında meydana gelmişse , ömrün kalan kısmında , yerine konmaz, konamaz.

Çok zaman sonra yazılıyor bu yaşam kesitleri.

“Bugün benim doğum günüm

Babamın öldüğü yaştayım/ Teoman “ şarkısını,gerçekten babamın öldüğü yaş günümde ( salya sümük zırlayarak ) söylerken, ilkmektep üçüncü sınıfta okuyan kızım, yaşının üzerinde bir hüzün olgunluğu ile aleme meteor gibi düşen sorusunu soracaktı “babasına”!

“İbrahim Dedem, bu yaşta seni babasız bırakmış,bizleri dedem gibi babasız bırakmayı düşünmüyorsun değil mi baba”???

Kulaklarımın ÖSTAKİ borularından,karşılıklı olarak bir ırmak, gürül gürül akmaya başlamıştı.