23. Bölüm

Anamın aktardığına göre Besime Nenem, aynı zamanda dedemle emmi çocukları ) “Huyu batasıca anam, gene dellendi” diyesidir FÖTR şapka krizi için!Bu arada nenem, babama “ İbraaam, bari sen in de al şu zıkkımı” demeyi ihmal etmemiş görünmektedir bize.

Unutmadan eklemeliyim.İflâh olmaz Namrun severler için elbette,yapacağım açıklama kolay anlaşılır.

Bir önceki bölümde “Şerif Oluğu” adını kullandım. Namrun Cumayakası’nda, ZEVZEK kayalığının kuzeyine düşen uzantının,  hemen vadiye bakan kenarında , hayli heybetli duran , bir tarafı içerlek şekilde toprağa saplanmış, bir kaya kütlesi vardır.

Buna ŞERİF OLUĞU derler.

Dip tarafı, içbükey bir şekilde toprağa batarken, bir kenardan da ciddi bir pınar çıkışı olduğunu ,zamanında dedemler fark eder.Minik  ,üstü açık duvarlı havuz yaparak, sarnıç kıvamına getirdikleri bu pınarı, inanılmaz bir şekilde , kavak kerestesinden V şeklinde su yolu inşa ederek , bağın arkasındaki büyükçe bir taş  havuza indirirler.

Ben çocukken bu “ antik” su yolunu gördüm, ağzımı dayadım ,su içtim,ardından da pederden ,ağzımı dayadığım için papara yedim.

Demekki 1960 ilâ 70 arasıdır dönem.

70lere doğru babam, Şerif Oluğu’ndaki açık havuzu , düzgün bir şekilde ördürüp,çağın gereği , metal su borusu döşetti ve bitimine de , bahçedeki şirin salkım söğüde komşu bir musluk kondurdu.

Sanki babamın ölümünü bekler gibi!

O bölgede , tepede evi olan bir amansız, bir gün, yayladan inildikten sonra ,babamın oluğa yaptırdığı şirin taş havuzu patlatır,dinamitle.

Ordan,kendi evine de boru bağlatır,sonra hiçbir şey olmamış gibi havuzu onartır, bizimkilere selam,sabah etmeye devam eder.

Erbabı bilir, Cumayakası’nda, en tepede, 70lerde  evi olanı.

Fötr şapkaya dönüş…  

Yetmiş küsür yaşlarındaki Burhan Kemal,  cumhuriyetin en önemli “dış cephe” değişikliklerinden olan şapka “inkılâbına” ( devrim ) , ne denli gönülden bağlı olduğunu, minnacık ve biricik erkek torununun yaşına inip, kükreyerek göstermiş, bu hali de, kırk yıllık eşi Besimanımın, yazlık yayla entarisinin içinde homurdanıp, kıkırdamasına dahi neden olmuştu.

Namrunlu yıllar…

Yayla zamanı,belleğimin oluşmasında ,farkındalığımın başlama eşiği olan altmışlı yılların en başat,karşı konulmaz çekiciliği olan , toplumsal bir hareket ya da hareketlilikti(r)  diyebilirim.

TARSUSLU,uzun yıllar denize girmedi.CETVEL(Tarsus’un batısı) mıntıkasındaki “kanalda” çimmeyi tercih etti.

Çok istemiştim kanalda “çimmeyi” ama evdekiler, kesinlikle engellediler. Ben de oralara kaçak gitmeyi göze alamadım.

KARABUCAK ormanından güneye doğru, dikine 10 küsür km kadar inerseniz, ırmağın üzerinden , sakat bir asma köprüyle karşıya geçince, AKDENİZ kıyılarının en sıra dışı , bakîr sahiliyle yüzyüze gelirsiniz.

Şimdi düşünüyorum da, iyi ki oraları iskâna açılıp, imar götürülmemiş.Yoksa o güzelim CENNET SAHİLİ de, Mersin Silifke hattı gibi, beton cehennemine dönerdi.

Varsın o sahil , yıllarca sarhoşa,dumancıya, karı kız hovardasına mekâon olsun,ne gâm…

Böyle bir duruma, Haziran ayından itibaren bastıran “şireli”(*)  sarı sıcak dayanılmazlığını da eklersek , haliyle ATA-DEDE görgüsü YAYLACILIK , denize baskın çıkacaktır.

(*) Rutubeti yüksek , basık  sıcak.  Rahmetli Yaşar Kemal de sarı sıcak terimini kullanırdı.

Bunlara bir de teyyare gibi uçan sivrileri de eklerseniz,AVŞAR oğullarının, DADALOĞLU’nun,haklı olarak, zamanın zalımı Osmanlıyla neden dalaştığını çok iyi anlarsınız.