24. BÖLÜM

NAMRUN, çok uzun yıllardır,Tarsus bir yana ADANALILAR’a da yaylalık etmektedir.

NAMRUN merkeze, ULU MERES denilen orman bölge istif alanını geçerek girilir ve  ilkin “”GÖBDER””denilen mahalle karşılar sizi.

Yıllarca GÖBDER sözcüğünün kökünü,kömecini soruşturdum, kimseden doğru dürüst bir yanıt alamadım.

En önemli ulusal duruşumuz ,galiba, ölümüne MERAKSIZLIĞIMIZ olmalıdır.Yahu bir adam yok mu bu GÖBDER neyin nesidir, amma da ilginç bir sözcüktür demeyi akledebilecek.

Yok yahut diyeni bana  denk gelmedi.

Geçen zaman,  artan nüfûsa göre ,beton tecavüzünün NAMRUN ‘da da gerçekleştiğini bize gösteriyor.

En azından belirteyim ki,Cumayakasında ,çocukluğumuzun türlü hatıralarıyla dolu GAFUR EFENDİ dedemizin bağ evi,büyük ŞERİF OLUĞU’nun hemen altındadır, beş hissedar olan babamların , herkesin kendine bağımsız ,başka yerlerdeki arsalarına ev yaptırabilmeleri olanaklı iken, her ne hikmetse, BÜYÜKEV diye isimlendirilen  bağa, ev yaptırıp , doğal çevreyi harap etmesiyle , tadı tuzu kaçtı.

Çok lazımmış  , marifetmiş  , amerikayı yeniden keşfetmekmiş gibi :

 1999 Ağustosu’nda da, dönemin belediye başkanı ,sanırım MEHMET AKIN, devlet bahçeli efendi NAMRUN’u “şereflendirecek “ diye , bizim bağ ile HACI MOLLA AHMETLER’in / AVCIOĞULLARIN/ bağı arasını dozerlerle parça pinçik ederek ,””efendi hazretlerinin “”” 30 AĞUSTOS’u idrak edeceği ZEVZEK tepesine ,rahatça çıkmasını temin amacıyla , yol açarak, tüy dikmeyi ihmal etmedi.

Seçilmişlerin ,tarafımızdan seçilmiş , bizler gibi ÖLÜMLÜLER olduğunu es geçerek, onlara TANRI KIRAL muamelesi yapmak,sanırım biz “” sözde doğululara” has bir eciş bücüşlük olsa gerektir.Hatta aşağılık kompleksi çürümüşlüğü.

Ki bugün iktidardadır.

Şimdi bugün , ZEVZEK tepesi, PET ŞİŞE yoğunluklu , pislik alanı olarak  NAMRUNLU’ya hizmet eder görünmektedir.(*)

(*) Burada sadece belediyeler değil, bölgeyi kullanan yaylacılarımız da , tepeden tırnağa suçludur. Ama gelin görün ki, gevşeklik nedir dendiğinde, taş gibi zabıta talimatnamesini, bir günden bir güne , yurttaşa uygulamayan, böylelikle de yurttaşın şımarıklık yoğunluğunu artıran, OY sevdalısı, iki yüzlü politik sistem, birinci derecede suçludur.

Haaa bu arada “halalarımızdan” bir tanesi de, tamiratı masraflı olur diyerek , GAFUR EFENDİ dedemizden kalma evi, yani çocukluk hatıralarını, inşaat eskicilerine yıktırdı.

Hayırlı olsun diyoruz.

Klima dediğimiz “nesnenin” henüz Türkiye’nin tüketici alışkanlık ufkunda ,cirit  atmadığı yıllardır.Önceki bölümde altını çizdiğimiz, sarı şireli sıcak ve AVŞAR boylarını canından bezdiren teyyare gibi sivri sinek zulmû , tabii ki halka, çözüm yolları aratıp, bulduracak.

NAMRUN, çok eski bir yayla.KALESİNİN bugün dahi kimler tarafından, ne vakit yapıldığı bilin(e)memekte. Keza TARSUS’un da.

Yıllar öncesine dayanan bir yaylacılık kültürünün var olduğunu, ninelerimizden dinlemişliğimiz vardır. Ninem, 1978 yılında , doksan küsür yaşında öldüğüne göre, “” KİRACILARLA yaylaya giderdik, hiç olmazsa üç  gün falan sürerdi bu gidiş””  dediği yıllar ,zannederim 1940lara kadar  gelebiliyor.

NAMRUN, bizim kuşak da dahil olmak üzere, geriye doğru gidildiğinde görülecek olanlar için , bir rûya alemidir.KELİMELERİN neden bu rûyayı tarifde yetersiz kaldığını anlamak için, 70lere,60lara dönmeniz   yahut has bir NAMRUN sevdalısı bulmanız gerekir.

Bu ruhsal bağımızı, bütün gelecek olan sayfalarımızda görecektir okurlarımız.

Böylesi  ağır duygusallık içinde, meramımızı aktarırken , kalb-î baskı altındayız  , ifade hataları yapabiliriz,affola.

TARSUS ve Namrun (nasıl ki makası tuttuğunuz tarafa göre anlaşılırsınız )  da , hangi açıdan, neye göre bakarsanız, öyle anlaşılır kılınır size.

En çok tembelin olduğu kent.

Yatırım yapmayı sevmeyenlerin kenti.

Hovardalık ve para ticaretinde ,tavan yapanların kenti.

Seçilenleri tarafından, yatırımsız bırakılan , yetim bir kent.

Allahtan, her nasıl olmuşsa, tarihi dokusuna haylice sahip çıkılıp, muhafazası yoluna gidilmiş bir kent.

Evet TARSUS ve NAMRUN, benim(**) duygusal hafsalamda  doğduğum,büyüdüğüm, ATATÜRK ilkokulunun bahçesinde, şehitlikten kopardığımız dardağanlarla “harbettiğimiz” , Gamsız’ın (***) tarlasında, çamurların içinde, ilk  kalecilik idmanlarını “idrak” ettiğim, Kalburcu deresinde kurbağa taşladığım, İNCE köprü(****) durağında ,ilk kalkışlardaki titreşimli zangırdamaları, değme böbrek taşı kırma kliniklerine taş çıkartacak derecede yetkin , çarpık bacak SKODA dolmuşlara el kaldırdığım …

(**) Namrun'a gelmek , her ne bahasına olursa olsun, doğanın koynunda özgür olmak demektir.

(***) Gamsız'ın tarlası da, aslında rahmetli AVCIOĞLU sülâlesinindi. Benim bildiğim,şimdi hayatta bir tek MAHMUT Avcıoğlu var.Bizim kaleci idmanlarını yaptığımız yer, şimdiki MALİYE binasının tamkarşısındaki PAÇKA pastahanesinden Dede Korkut parkına doğru giden , üçgenin sivri ucudur. 

(****) O zamanki adı Mithat Paşa mahallesi olan ANIT mahallesine , tren hattından yürüdükten sonra , KALBURCU deresi boyunca ilerlediğimizde, mahalleye ikinci giriş olarak yapılan , tahtalı ve pek sağlam bir köprü vardı ve orası, İNCE KÖPRÜ durağı idi ...

Daha neçe haytalık ve görsel bellek zenginliğimin , umutlarımın , büyük acılarımın , sevinçlerimin iç içe, kozmik bir sarmal halinde gövdeleştiği bir ANA rahmidir TARSUS ve NAMRUN…

Başlıktaki resim , 1955 yazı. Gafur Efendi bağevi, Cumayakası,Namrun. Rahmetli valdenin kucağında , yaklaşık 7,8 aylık haldeyiz...