Bir romana başlarken alınan notlar

1

Orta okul birinci sınıftaydım, evimizin hayli zengin bir kütüphanesi vardı.Neler yoktu ki orda!Yarım kalmış Cumhuriyet ansiklopedisi, Hayat ansiklopedisi, annemin, Amerikan  koleji öğretiminden muhafaza ederek, getirdiği edebiyat, fen kitapları,romanları, babamın tarih kitapları , romanları ; Beni, gecelerce uykusuz bırakan, KIZIL KADIRGALAR, TÜRK KORSANLARI,BOZKURTLARIN ÖLÜMÜ, BOZKURTLAR DİRİLİYOR, BİR SEL GİBİ…Bunlar hep, babamın,aşk ile bağlandığı “osmanlı” tarihine ait , insana gerçekten okuma aşkı,zevki,sabrı veren , hayal gücünü besleyip, büyüten eserlerdi.

Kimdi bu romanların yazarları : ABDULLAH ZİYA KOZANOĞLU, BEKİR BÜYÜK ARKIN, ENVER BEHNAN ŞAPOLYO ve ATSIZ…İşte bu isim ,garibime giderdi.ATSIZ!!!Ve birgün, yine ,salondaki , duvara ,ev yapılırken monte edilmiş, kutu kutu şeklindeki kütüphanemizde dolanırken, bir kitapla karşılaştım: VE DURGUN AKARDI Don…

Yahu aman, bu nasıl bir don, bu “ don” nasıl durgun akacak ,akardı diye için için güldüysem de, kitabı biraz kurcalayınca, Rusya’nın,en önemli nehirlerinden biri olduğunu öğreniyor ve için için gülmemden dolayı, ŞOLOHOF’dan,sessizce özür diliyordum.

Bu şekilde , adeta uçsuz,bucaksız bir okuma “merak” evrenine yelken açtığımı duyumsamamakla birlikte, gizli kapaklı dürtüsü ile Cuma günlerini,iple çekmeye başladığımı farkettim.

Neden!Çünkü, bizim kolej, cumadan haftasonu tatiline girer, mahalle arkadaşlarım,bizi kıskanırlardı.

İşte,Cuma geldiğinde, çoğu kez, haniyse güneş doğumuna , bir iki kertik kala yatağıma,uykuma geçtiğimi anımsıyorum.

O okumaların şehvetini , bir anlatabilsem…

Tabi , “ VE DURGUN AKARDI DON” un okunduğunu, ilk sayfalarda pek bir şey anlaşılamadığını, açıkça belirtmeliyim.

Hani NİĞDELİLER der ya: BOYUNA POSUNA BAKMAZ, HASAN DAĞINA ODUNA GİDER…

Biz de, 12,13 yaş kafasıyla,aklıyla oturduk, ŞOLOHOF okuduk,anlamaya gayret ettik.

Ne habeer…

Aradan yıllar geçecekti ve nitekim,geçti de…

Birgün , ansızın belgesel kanallarının birinde, bir ırmakboyu, ucu bucağı gözükmeyen tarlalarla gözgöze geldim ve dedim ki: BİZİM SEYHAN kıyısına, KOCABUCAK arazilerine ne kadar benziyor,  haniyse tıpkısı.

Derken bir köye girdik,ekranda.

VESHENSKAYA bölgesi… Şolohof’un doğduğu köy ve büyüdüğü ev…

Karşımda duruyor.

Evi, bölgenin naif ressamları, tepeden tırnağa boyayıp, ufak tefek desenler çizerek, muhteşem bir “doğa tablosu” haline getirmişler.

İmrenmemek elde mi!

Hatta kıskanmak fiili,işte burda devreye giriyor.Yurdumda, böyle bir YAZAR EVİ, köyü var mı acaba, varsa nerdedir…

Zaman geçtikçe okuma evreni büyüyor, yeni, yepyeni yıldızlar giriyor, ŞOLOHOF’dan sonra…

Tanpınar, BEŞ ŞEHİR…

Şevket Süreyya Bey, SUYU ARAYAN ADAM…Bu topraklarda yaşayan, ben aydınım diyen herkesin , mutlaka ama mutlaka her yıl okuması gereken bir baş yapıt.

Oğuz Atay, TUTUNAMAYANLAR…Sessiz bir şahaser.

Ahmet Turan ALKAN. Yakup Kadri Bey, Falih Rıfkı, Refik Halit Karay’dan sonra gelen, büyük üslupçu. Ahmet’le anlaşamadığımız nokta, tuhaf biçimde, eski dile, sanki bedeninde, zar zor TÜRKLEŞMİŞ bir arap var gibi tapınması.Ama büyük üslûpçu. Düz yazımızda, ERİKA daktiloyu, b.sayarla değiştirip, depoya koyarken yazdığı elveda yazısı, bir mermer düz yazı şahaseridir.

Veee ,huzurunuzda MİTAT ENÇ BEY…Anteb’in,bu denli , senfoni gibi anlatıldığı başka bir eser var mı, bilmiyorum: UZUN ÇARŞININ ULULARI…

Vefatından sonra,kızının derleyip, yayınladığı: SELÂMLIK SOHBETLERİ…Bu iki eseri, tariflemeye,değerlendirmeye dilim varmıyor.Haddimi aşıyor. İyisi mi, siz,ne yapıp yapın, hiç olmazsa,UZUN ÇARŞI’nın,ilk baskısını bulun,öyle okuyun.

İşte böyle bir yazı/yazma/okuma sürecinin, 2023 sonbaharını yaşıyoruz.

Haliyle, bu hızla, şiirlerden sonra, ilk romanımız TAVANARASI ANLATILARI, henüz yayınlandı.İnternet satışından , erişebilirsiniz.

Siz siz olun, kitapsız kalmayın…