Eric Hoffer (25 Temmuz 1902 - 21 Mayıs 1983) ^[ 1 ] Amerikalı bir filozof ve toplum eleştirmeniydi. Atipik bir işçi sınıfı geçmişine sahip muhafazakâr bir ılımlı olan Hoffer, kariyeri boyunca on kitap yazdı ve Şubat 1983'te Başkanlık Özgürlük Madalyası ile ödüllendirildi. İlk kitabı The True Believer (1951), hem akademisyenler hem de sıradan insanlar tarafından büyük beğeni toplayarak bir klasik olarak kabul edildi ^[ 2 ] , ancak Hoffer, The Ordeal of Change'in (1963) en iyi eseri olduğuna inanıyordu. ^[ 3 ] Eric Hoffer Kitap Ödülü, onun onuruna kurulan uluslararası bir edebiyat ödülüdür. ^[ 4 ] Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley, Hoffer adına ortaklaşa düzenlenen yıllık bir edebiyat ödülü vermektedir. ^[ 5 ]

Hoffer'ın erken yaşamının birçok unsuru doğrulanmamıştır ^[ 6 ], ancak otobiyografik ifadelerinde Hoffer, 1902'de ^{[ 7 ] [ 6 ]} Bronx , New York City, New York'ta Knut ve Elsa (Goebel) Hoffer'ın oğlu olarak doğduğunu iddia etmiştir. ^[ 8 ] Ebeveynleri, o zamanlar İmparatorluk Almanyası'nın bir parçası olan Alsace'den göçmenlerdi . Beş yaşına geldiğinde Hoffer, hem İngilizce hem de ebeveynlerinin ana dili olan Almancayı okuyabiliyordu . ^{[ 9 ] [ 10 ]} Beş yaşındayken annesi, kollarında onunla birlikte merdivenlerden düştü. Daha sonra şöyle hatırladı: "Yedi yaşında görme yetimi kaybettim. İki yıl önce annemle birlikte bir merdivenden düştük. Annem iyileşmedi ve düşüşten sonraki ikinci yılda öldü. Görme yetimi ve bir süreliğine hafızamı kaybettim." ^[ 11 ] Hoffer, hayatı boyunca belirgin bir Alman aksanıyla konuştu ve dili akıcı bir şekilde konuştu. Martha adında Alman göçmeni bir akrabası veya hizmetçisi tarafından büyütüldü. 15 yaşındayken, açıklanamayan bir şekilde görme yetisi geri geldi. Görme yetisini tekrar kaybedebileceğinden korktuğu için, elinden geldiğince çok okuma fırsatını değerlendirdi. İyileşmesi kalıcı oldu, ancak Hoffer okuma alışkanlığından asla vazgeçmedi.

Hoffer, babasını kaybettiğinde genç bir adamdı. Marangozlar sendikası , Knut Hoffer'ın cenaze masraflarını karşıladı ve Hoffer'a yaklaşık 300 dolar sigorta parası verdi. Los Angeles'a otobüsle gitti ve hatırladığı kadarıyla sonraki 10 yılını "açlıktan ve dünyanın acısından kaçarak", "ülkede bir aşağı bir yukarı dolaşarak" geçirdi. ^[ 12 ] Hoffer sonunda Skid Row'a yerleşti ; kitap okuyor, ara sıra yazıyor ve geçici işlerde çalışıyordu . ^[ 9 ]

1931'de oksalik asit içeren bir çözelti içerek intihar etmeyi düşündü , ancak bunu yapamadı. ^[ 13 ] Skid Row'dan ayrılıp Kaliforniya'daki hasatların ardından göçmen işçi oldu. Çalıştığı yerde bir kütüphane kartı edindi ve zamanını "kitaplar ve genelevler arasında " paylaştırdı. Ayrıca dağlarda altın aradı . Kışın kar altında kalınca, Michel de Montaigne'in Denemeler'ini okudu . Montaigne, Hoffer'ı derinden etkiledi ve Hoffer sık ​​sık ondan bahsetti. Ayrıca , "yeteneklerle dolu" olduğunu söylediği Amerika'nın alt sınıfına da saygı duymaya başladı .

Genç Hank'in Yaşamında Dört Yıl adlı bir roman ve kısmen otobiyografik olan Şans ve Bay Kunze adlı bir novela yazdı . Ayrıca, federal bir çalışma kampındaki deneyimlerine dayanan "Serseriler ve Öncüler" adlı uzun bir makale de yazdı. Bu makale hiçbir zaman yayınlanmadı, ancak ünlendikten sonra Harper's Magazine'de kısaltılmış bir versiyonu yayınlandı . ^[ 14 ]

Hoffer, II. Dünya Savaşı sırasında 40 yaşında ABD Ordusuna katılmaya çalıştı ancak fıtık nedeniyle reddedildi . ^[ 15 ] Bunun yerine, 1943'te San Francisco rıhtımlarında liman işçisi olarak çalışmaya başladı. ^[ 16 ] Aynı zamanda ciddi bir şekilde yazmaya başladı.

Hoffer 1964'te limandan ayrıldı ve kısa bir süre sonra Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley'de yarı zamanlı profesör oldu . ^[ 17 ] Daha sonra 1970'te kamu hayatından emekli oldu . ^[ 18 ] "Başladığım deliğe geri döneceğim," dedi. "Kamuoyunun gözü önünde olmak veya herhangi birinin sözcüsü olmak istemiyorum... Herkes trene binebilir. Sadece akıllı bir adam ne zaman ineceğini bilir." ^[ 12 ] 1970'te, Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley'deki öğrenciler, öğretim üyeleri ve personel için Lili Fabilli ve Eric Hoffer Laconic Deneme Ödülü'nü bağışladı .

Hoffer kendisini ateist olarak tanımlıyordu ancak dine karşı sempatik görüşlere sahipti ve onu olumlu bir güç olarak tanımlıyordu. ^[ 19 ]

1983 yılında 80 yaşında San Francisco'daki evinde öldü. ^[ 20 ]

Hoffer, mütevazı köklerinden ve işçi sınıfı ortamından etkilenmiş, bunda muazzam bir insan potansiyeli görmüştü. 1941'de Margaret Anderson'a yazdığı bir mektupta şöyle yazmıştı: "Yazılarımı, bir yük beklerken tren garında, bir kamyon beklerken tarlalarda ve öğle yemeğinden sonra öğle vakti yazıyorum. Kasabalar çok dikkat dağıtıcı." Bir keresinde, "Yazılarım, tıpkı bir ağacın dalı gibi hayatımdan uzuyor." demişti. Kendisine entelektüel dendiğinde , kendisinin sadece bir liman işçisi olduğunu ısrarla savundu. Hoffer, bazı yazarlar tarafından "liman işçisi filozofu" olarak anılmıştır . ^{[ 10 ] [ 21 ]}

Tek çocuk olan Hoffer hiç evlenmedi. Lili Fabilli Osborne ile Eric Osborne adında bir çocuğu oldu. Osborne 1955'te doğdu ve Lili Osborne ile kocası Selden Osborne tarafından büyütüldü. ^[ 22 ] Lili Fabilli Osborne, Hoffer ile Hoffer'ın bir diğer liman işçisi ve tanıdığı olan kocası aracılığıyla tanışmıştı. Buna rağmen Selden Osborne ve Hoffer iyi geçinmeye devam ettiler. ^[ 16 ]

Hoffer, Eric Osborne'dan oğlu veya vaftiz oğlu olarak bahsetti . Lili Fabilli Osborne, 2010 yılında 93 yaşında öldü. Osborne, ölümünden önce Hoffer'ın mirasının yöneticisiydi ve onun fikri mülkiyet haklarını güçlü bir şekilde kontrol ediyordu .

Gazeteci Tom Bethell, 2012 tarihli Eric Hoffer: The Longshoreman Philosopher adlı kitabında Hoffer'ın erken yaşamı hakkındaki anlatımına dair şüphelerini ortaya koydu. Hoffer, ebeveynlerinin Alsace-Lorraine'den olduğunu iddia etmesine rağmen , Hoffer'ın kendisi belirgin bir Bavyera aksanıyla konuşuyordu. ^[ 23 ] Bronx'ta doğup büyüdüğünü ancak Bronx aksanı olmadığını iddia etti. Sevgilisi ve vasiyetinin uygulayıcısı Lili Fabilli, Hoffer'ın her zaman bir göçmen olduğunu düşündüğünü belirtti. Oğlu Eric Fabilli, Hoffer'ın yaşamının B. Traven'ınkine benzeyebileceğini söyledi ve Hoffer'ın erken yaşamını araştırması için bir soybilimci tutmayı düşündü; Hoffer'ın buna " Bilmek istediğinden emin misin?" diye yanıt verdiği bildirildi. Fabilli'lerin bir aile dostu ve Hoffer'ı da tanıyan Pescadero toprak sahibi Joe Gladstone, Hoffer'ın erken yaşamı hakkındaki anlatımı hakkında "Tek kelimesine bile inanmıyorum." dedi. Bugüne kadar hiç kimse Hoffer'ı gençliğinde tanıdığını iddia etmedi ve görünüşe göre ailesine dair hiçbir kayıt yok, hatta Hoffer'ın kendisi hakkında da, yaklaşık kırk yaşındayken bir nüfus sayımında adı geçene kadar hiçbir kayıt yok.

Hoffer, 1951 yılında yayınlanan ilk kitabı " Gerçek İnanan: Kitle Hareketlerinin Doğası Üzerine Düşünceler " ile kamuoyunun dikkatini çekti . Kitap, bir önsöz ve 18 bölüme ayrılmış 125 bölümden oluşuyordu. Hoffer, devrimci partiler, milliyetçi hareketler ve dini hareketler için kullandığı genel bir terim olan "kitle hareketleri" olgusunu analiz eder. Tezini 113. paragrafta şöyle özetler: "Bir hareket, söz ustaları tarafından öncülük edilir, fanatikler tarafından somutlaştırılır ve eylem ustaları tarafından pekiştirilir." ^[ 24 ]

Hoffer, ister dini, ister sosyal veya ulusal olsun, fanatik ve aşırılıkçı kültürel hareketlerin, kendi bireysel hayatlarının değersiz veya mahvolmuş olduğuna inanan çok sayıda hayal kırıklığına uğramış insanın radikal bir değişim talep eden bir harekete katılmasıyla ortaya çıktığını savunuyor. Ancak bu kitle için asıl çekicilik, bireysel umutların gerçekleşmesi değil, benlikten kaçış: "Bir kitle hareketi, kendini geliştirme arzusunu tatmin edebildiği için değil, kendinden vazgeçme tutkusunu tatmin edebildiği için takipçi çeker ve tutar." ^[ 25 ]

Hoffer, sonuç olarak kitle hareketlerinin çekiciliğinin birbirinin yerine kullanılabildiğini savunur: Örneğin, 1920'ler ve 1930'lar Almanyası'nda Komünistler ve Nasyonal Sosyalistler görünüşte düşmandılar, ancak bazen birbirlerinin üyelerini de saflarına katarlardı, çünkü aynı türden ötekileştirilmiş, öfkeli ve hayal kırıklığına uğramış insanları çekmek için yarışıyorlardı. Hoffer, "gerçek inanan" için belirli inançların, özerk benliğin yükünden kaçmaktan daha az önemli olduğunu savunur.

Harvard tarihçisi Arthur M. Schlesinger Jr., The True Believer hakkında şunları söyledi : "Kitle hareketlerinin doğasına ilişkin bu parlak ve orijinal araştırma, toplumsal düşüncemize gerçek bir katkıdır." ^[ 26 ]

The True Believer (1951) adlı eserinin yayınlanmasının ardından Eric Hoffer, birçok makalesinde Asya ve Amerikan müdahaleciliğine değindi. The Reporter'da yayınlanan "Asya'nın Uyanışı" (1954) ve daha sonra "Değişim Sınavı" (1963) adlı kitabında Hoffer, kıtadaki huzursuzluğun nedenlerini ele alır. Özellikle, Asya'daki toplumsal hoşnutsuzluğun temel nedeninin hükümet yolsuzluğu, "komünist kışkırtma" veya Avrupa sömürgeciliğinin "baskı ve sömürü" mirası olmadığını, aksine Asya'daki temel sorunun "gurur özlemi" olduğunu ve bu sorunun tipik Amerikan müdahalesiyle giderilemeyeceğini ileri sürer. ^[ 27 ]

Vietnam Savaşı sırasında , savaş karşıtı harekete itirazlarına ve savaşın bir üçüncü dünya savaşını önlemek için bir şekilde gerekli olduğu fikrini kabul etmesine rağmen Hoffer, Amerikan müdahaleciliği, özellikle de Güneydoğu Asya'da savaşın yürütüldüğü istihbarat konusunda şüpheciliğini sürdürdü. Amerika Birleşik Devletleri savaşa daha fazla dahil olduktan sonra Hoffer, Vietnam'daki yenilgiden kaçınmak istedi; çünkü böyle bir yenilginin Amerikan toplumunu kötü yönde dönüştüreceği, arkadan bıçaklama efsanesini yayacak ve Hitler'in Amerikan versiyonunun yükselişine izin verecek olanlara kapı açacağı korkusunu taşıyordu. ^[ 28 ]

Zamanımızın Mizacı (1967) adlı eserinde Hoffer, Amerika Birleşik Devletleri'nin kural olarak ilk etapta müdahalelerden kaçınması gerektiğini ima eder: "Devlet adamlığının en iyi yanı, ne yapılmaması gerektiğini açık ve kesin bir şekilde bilmek ve eylemi şansa bırakmaktır." Nitekim Hoffer, "düşmanların kendilerini yenmelerini beklemenin akıllıca olabileceğini", çünkü Amerika Birleşik Devletleri'nin devre dışı kalmasıyla birbirlerine girebileceklerini belirtir. Bu görüş, 1970'lerin sonlarındaki Kamboçya-Vietnam Savaşı ve Çin-Vietnam Savaşı ile bir ölçüde doğrulanmıştır.

Hoffer'ın belgeleri, cebinde taşıdığı 131 not defteri de dahil olmak üzere, 2000 yılında Hoover Enstitüsü Arşivleri tarafından satın alındı . Belgeler 75 fit (23 m) raf alanını kaplıyor. Hoffer aforizmalı bir üslup geliştirdiği için, yayınlanmamış not defterleri (1949'dan 1977'ye kadar olan) oldukça önemli çalışmalar içeriyor. En azından 2003'ten beri akademik incelemeye açık olsalar da, içeriklerinin çok azı yayınlanmıştır. Yaratıcı süreç yoluyla gerçekleşmemiş insan yeteneklerinin geliştirilmesine odaklanan elli aforizmadan oluşan bir seçki, Harper's Magazine'in Temmuz 2005 sayısında yer aldı . ^[ 29 ]