"Solgun ufukların arkasından doğan bir ay, bir dünyayı aydınlatırken bunun aksi tarafında bulunan bir alemi de koyu bir zulmet istila eder. Her tarafın IŞIK içinde bulunması her zaman imkan dahilinde değildir.

Bir zulmetten/ kötülük-- yüksek zulûm / sonra kavuşulan büyük bir aydınlık insanın hakiki sevinci hissetmesinde en büyük GEÇİMİ  olur.

Gökyüzünde devamlı olarak her gece bir ay mevcut olsaydı, onun belirli aralıklarla  görülmesini büyük bir arzuyla bekleyenlerin mevcudu, muhakkak ki daha az olurdu.

Elden kaçan ve az olan nimetler insanı daha çok cezbedici// çekici // sebeplerdir.

Bir şeyin azlığı onun kıymetini/ değerini  gösterir. Çokluk değil, öz ve hakiki olanların  kıymetli/ değerii kabûl edilegelmesinin  önemi, bundan ileri gelir.

İnsanlar ıstırap ve zulmeti tatmadıkça gerçek  bir IŞIĞA kavuşmanın saadetini/ mutluluğunu  hissedemezler. Hayatta geçen günler daima birbirinin aynı olsaydı yaşamanın zevki daha az, dünya da büyük bir tecrübe sahası olmaya layık olmayacak kadar bıktırıcı ve usandırıcı olurdu.

Bazen gülerek bazen de ağlayarak, insanı gittiği yolda oyalayıcı birer unsur haline gelmiş olan, bu hareketlerdir. Bu muhtelif haller içinde kendi ruh kudretini göstermek gibi bir kabiliyete sahip  olmakla, yapılacak insani görevi kolaylaştırmak olanağı elde edilmiş olur.

Karun kadar zengin olup, devamlı şekilde dünyada yaşamaktan hiçbir şekilde zevk ve tad alınamaz. Yalnız bu kudretle de, görev yapmayı  kolaylaştırıcı sebepleri elde etmek mümkün olmaz.

Bütün hayatı fakrü zaruret ( zorluk,darlık,yetersizlik )  içinde geçmiş bir insanın, birçok işlerinin aksamasına karşılık elde ettiği tecrübelerle o karuna yaklaşması ve onu geçmesi de mümkündür.

Fakat o karun da o fakirin kudretine yaklaşacak bir dirayet/sağlam duruş /   ve sabır gösterirse, onun da tasavvur edemeyeceği kadar büyük bir mertebeye varması imkanı daima mevcuttur.

İnsanlar ağlayarak, bağırarak, birbirini çiğneyerek bir kütle halinde bir yere doğru akıp gidiyorlar.

Bu akında , önlerine çıkan engelleri de beraber sürükleyerek , daha binlerce mihnetzedeyi kendilerine ekleyerek , daima mevcudunu artırmakta fakat ulaşacakları malum bir hedefleri olmadığından, yakıp yıkmanın arkasını bir türlü getirememektedirler.

Bu kütlenin önünde aciz bir vücutla direnmek,  onu durdurmaya hiçbir zaman yetmemekle beraber, bu çığın hiç olmazsa biraz sarsılmasına, birkaç bahtsızın bu felaketten kendilerini tahlis edebilmelerine( KURTARMA) sebep olabilir.

Bir kütleye, kütle diye uymak değil, onun hedefini tasvip etmek veya etmemekle ona iltihak kararını( KATILMA) vermek lazımdır.

Her zaman çokluğun kararı doğru ola­maz.

Bazen azlık da kendi yüksek kudretiyle bu çokluğu durdurmuş ve onun başka istikametlere tevcihine( YÖNELMESİNE) imkan bulabilmiştir. Milyonların gittiği yolu bir tek şahıs başka tarafa yöneltmiş ve beşeriyetin bir felah( KURTULUŞ) izine sapmalarını temin etmiştir.

'Bir adam, bir kütle ile uğraşmaktan aciz bir zavallı ne yapar?' diye düşünmek değil, bir tek kişinin yardımıyla o kütleden bir kişinin eksilmesine SEBEP olmaya azmetmek GEREKİR...

Kalpten gelen bir kudretle doğruyu hissetmek ve çokluğa uymakla değil, hakikate ermeye gayret etmek le insan kendi kurtuluşunu bulur.

Sen de o kütleden isen onlarla, değilsen yalnız kendi kudretinle övün.

Hiçbir zaman ruhi( içsel) ihtiyacına cevap vermeyen hisler altında YEM olmak esaretini kendine mal etme. Layık olacağın mertebe, senin ezelden erişmek kaygısını taşıdığın bir emeldir. Onun, seni ikaz etmek istediği hislerden fariğ( EL ÇEKMEDİKÇE) olmadıkça, hatırına gelen birçok fikirlerle emelini çevirmedikçe o, sana gideceğin yolu her zaman gösterecektir.

Emin ol. Ve öyle adımını at.

Hayat bir tecrübe ise sen onun içinde kendi kudretini en bariz bir şekilde kendine göstermekle DONATILMIŞ bir TEMSİLCİSİN. Sen ,kendi kendine karşı imtihan edilen bir talebe ve hiçbir iltimas tanımayan zalim bir hocasın. Sende iki cevher mevcut ki biri seni yetiştirmeye gayret sarf etmekte, diğeri de yetişmeye uğraşmaktadır. Biri dersten yılan bir talebe, diğeri amansız, ZORLU/BASKIN  bir rehber. Sen bunların her ikisini de göz önünde tutup kendi hükmünü daima kendin verecek, başkaları da senin bu hareketinden bir ders alacak ve sen aynı zamanda bir de yol gösterici olacaksın.

Vazifeni alırken sana ışık tutucu kudret yine senin ruhuna KAYDEDİLMİŞ , başkalarına yardım için de kendin vazifeli KILINMIŞSIN.

Ne kadar cevherli bir talebe olursan temsilci tarafın o kadar taleplerini artıracak, sen tembel oldukça o senin İslahından( iyileşmenden)  ümit kesince seni yalnız başına bırakacaktır. Sen ondan ayrılmadıkça, onun zulüm ve istibdatına boyun eğdikçe o talebe ortadan kalkıp bütün hakikate aşina bir varlık olacak ve bu muhtelif şahsiyetlerin, yalnız senin ruhunun tecrübe ve kudretini artırıcı bir vasıtadan ibaret olduğunu anlayacak ve doğruyu o zaman öğreneceksin.

Çile çekmek, ızdırap duymak, üzüntü  ve azap içinde bulunmak hiçbir şey ifade etmez.

Bunlar senin bir ufkunda ay doğarken diğer bir ufuktan bu ayın batışını gösteren bir delildir. Senin teessürün/ ÜZÜNTÜN ,  belki başkasının saadeti için bir hazırlık, senin sevincin, diğerinin ufkundaki bir hilalin batmaya başlamasıdır. Senin hayatın da böyle birtakım cevherlerden dolanmakta, bir ufuktan batarken diğerinde kendini göstermekte, ruhun yeni bir tecrübe devresine başlamaktadır.
Hayata olduğu gibi intibak/ uyum sağlamak/ edebilmek onun tesirinden çok azaba kapılmamak, geçici sevinçlere kendini bırakmamak, """büyük kütle karşısında tek bir varlık""" fakat hakikate erişmek azmini güden kudretli bir varlık olarak dikilmek azmini bırakmamak lazımdır."

Günümüz TÜRKÇESİNE uyarlanarak, tarafımdan eklemeler yapılmış, tahminen 75 yıllık bir ""ruhsal celse"" metni.