Ağzında, sanki kaçkaçtan(*) kalan dişlerini , neneme göstermemeye çalışarak içtiği , kara katran çayın höpürdüsünü saklamak ister,
olur olmaz vakîtte gelip, çoğunluk yatılı kalırdı.
Evdeki herkeş, onun bu tatlı emrivakîlerine, gayrı çok alışıklaşmıştı.
(*) 1. dünya harbi ertesi, Çukurova,fransız işgalindeyken, çoğunluk, yaşlı-kadın-çocuk nüfusun , yaylalara göçü olayına, KAÇKAÇ denir...

Bütün bunlar olup,biterken...
"Bahçede, havuzun kenarında oturan bir adam vardı,yaralıydı,sürekli gökyüzüne bakıyordu" bu adam.
Bahçeye zaten gökyüzü dolmaya başlamıştı.Böyle anlarda, önce,havuzun suları irkilirdi.
Derken bütün bahçeyi, bir titremedir alırdı.
Ancak, bahçede, havuzun kenarında oturan adam, çıtını bile çıkarmadan,gözlerini gökyüzünün bilinmedik bir noktasına ,sanki saplamış, öylece bakıyordu.Aslında yaralı adam, bahçenin tenhalığına sığınmış,kendi sesini bile duymaktan çekinir bir halde,sanki asırların sırtına yüklediği günahların bedelini ödemek üzere, önceki yaşamına geri gönderilmiş gibiydi.
Doğup, büyüdüğü, günü geldiğinde musallaya yatırıldığı bahçe,her nedense gözlerine,aklına,gönlüne tepeden tırnağa,birden , yabancılaşmıştı.
Kunduraları ile sayısız kez tepelediği bahçe toprağının üzerinde, henüz ekilmiş yabancı bir tohum gibi durdu.Ayaklarını biçimsizce,kaygısız hareketlerle sağa sola, topuklarını bastırarak kaydırıp,tabanlarının altında ezilen toprağa baktı.
Edemedi, çömelip kokladı çukurlaşan yeri.Sol avcuna bir miktar toprak alıp,ayağa kalktı.Evet,yıllardır bildiği toprağının kokusu geliyordu burnuna...
O ara, bir kaç tane ihtiyar kumru,kocamış taş duvarın kenarında yıllanmış ıhlamur ağacının dallarına, gelişi güzel kondu.Yaralı Adam, başını kaldırdı,kendine ürkek ürkek gülümsedikleri hissine kapılarak, kumrularla, gözgöze gelmeye çalıştı.Hayıflı bir tebessüm, yüzünü dolaştı.Rutubetinin ıslaklığına,daima sarıldığı ıhlamur ağacının yaslandığı asırlık duvarın,kumrular gibi kendisini unutmasından korkarak, ellerini , girinti ve çıkıntılarında gezdirerek, eskimiş taş yosunlarına sürtüp,boylu boyunca yürüdü.
Hatırladı.
Babasının, tarlalara, konağa göz kulak olan bir çiftçibaşısı vardı; Hüseyin Ağa!