Düşmek,düşkün,düşkünlük dilimizde, önemli anlam/anlama tornistanlarının , kıç attırmalarının üzerinde eyleşebileceği sözcük!

Kendi başına “ DÜŞ”, rüyanın eşanlamlısıdır,malûm.FİİL haline sokarsanız, bu kez FİZİK yasası bilmek gereği çıkar önünüze.”DÜŞ”mek, yüksekçe bir yerden,alçak sevyeye doğru, kütlenin/cismin yer değiştirmesidir.

Fizikteki KONU başlığı, “ serbest düşmedir”.

(Sizi, belkide bu ciddi başlıktan ziyade, parlatıcı sürülmüş tırnaklı elinizle, abdest almanın TANRI indinde, geçerli olup olmadığı ilgilendiriyor olabilir,bilemem.Hatırlatayım dedim de! )

Fiziki kütle/ cisim,yer değiştirebildiği gibi, RUHSAL kimlik de yani kişiliğiniz de , yer değiştirebilir.

Özellikle bu topraklarda, dün ak dediğine bugün gözünü kırpmadan KARA diyebilecek, binlerce, yüzbinlerce insan olduğunu düşünüyorum.

Sosyoloji ve ceza sosyolojisi hocam, ûstad ORDİNARYÜS PRF. SULHÎ DÖNMEZER, yalanın en belirgin kepaze insan tavrı olduğunun altını her ders çizer, maalesef , çoğunlukla nemli iklim bölgelerinde ,örneğin orta doğuda, sıklıkla karşılaşılan bir insanlık ayıbı olduğunu söylerdi.Bu tespit, başka başka ülkelerin kar beyazı olduğu iddia etmiyor , edemez de!

Şimdi tekrardan başa, DÜŞmek fiilimize dönüyoruz.Bir olumsuzluğu, insani değer kaybını vurgulamak için, günlük konuşma dilinde, DÜŞMEK fiilini kullanırız.KÖTÜ yola düşmek ,sıkça başvurulan bir durum tespitidir.

Ülkemizde,kadınlarımız , evvelâ “pavyona” düşerlerdi.Pavyon, iyi kötü bir “ hoyrat ve sefil” gece hayatı,eğlence alemi kesitiydi.

(( Acaba bugün pavyonların yerini, MASAJ salonları mı aldı ???)

Ancak, pavyondan kerhaneye düşmek, cidden gece hayatında ( pavyon dünyasında bile )) bile üzüntü ile karşılanan “düşkünlüktü”.Adeta yaşamın sonu gibi algılanır, “ o artık kerhaneye düştü “ cümlesi, oradan,anca cesedi çıkarla bitecektir , yaşam soluğu.

Canının “son nefesine kadar”” çalıştırır ,evin sahibi pezevenk anlamı çıkardı bu işaretten.

ATALARIMIZIN, pavyondan , sazıyla, sözüyle “gelin” aldıkları raslanan bir olaydır.

ANCAK,kerhane pek böyle değildir.

Romancı İrfan Yalçın’ın, ADANA genelevini anlattığı, “” genelevde yas” romanı ,galiba bir istisnadır.

Bütün bunlar, bir KENAR MAHALLE anlamı , yaşam biçimi , felsefesi , soluklanması dairesi içinde anlaşılabilecek kilometre taşlarıdır.

KENAR mahallelerde, İŞPORTA pazarları kurulur; ZEVKSİZ-KİŞİLİKSİZ-RÜKÜŞ-TAPON-HERCAÎ-GELİŞİGÜZEL üretilen “mallara”, dilimizde , İŞPORA malı derler.

Ülkem, devletim , MAALESEF, dünyaya bakan kafasını değiştirmediği müddetçe, bir KENAR MAHALLE devleti olmaya ,pek de meraklı görünmektedir.

Hiçbir insani değerin , sürekli olmadığı.

“Veciz” duruşunu, Süleyman Demirelin “,Her iktidar, elbette kendine yakın olan kişilerle birlikte çalışma l

Ksüne sahiptir” şımarıklığında bulan…

Bu “duruşun” özünü , HER İKTİDAR, DEVLET OLANAKLARINI, kendi yandaşları ile çalıp-çırpma özgürlüğüne sahiptir” olarak anlamamız gerekir.

ANCAK,  artık fosil tabakasında olması beklenen bu ilkel  tavrın, giderek, çok daha köklü bir şekilde , belli bir dünya görüşünün , sanki ÖZEL  mülkiyetine geçirilmesi düşünülen , büyük bir toprak parçası gibi ALGILANAN TÜRKİYE devleti…

“” Osmanlı” padişahları yani son TÜRK imparatorluğunun sözde TÜRK hükümdarları, kendilerini , dinlerinin allahının, yeryüzündeki gölgesi gibi görür, bu suretle , kendilerine ZILLULLAH , Allahlarının yeryüzündeki gölgesi denirmiş.

Hadi KENAR mahalleye düştün be adam!

İşportaya düşme bari….