Güzel Olmak / 3

Bir önceki yazımıza,şöyle girmiştik,hatırlayalım:

“””

Olmuyor, maalesef GÜZEL olamıyoruz.

Bir türlü ,ülke ortalamasından, bir ÖZELEŞTİRİ kültürü/ görgüsü çıkartamıyoruz, yeşertemiyoruz.

DAİMA haklıyız, mağduruz, en güzel biziz , en doğru ve yiğit biziz…”””

Benim hesaplarıma göre, 1071 Malazgirt, ANADOLU’ya ilk gelişimiz değil.En azından ikinci gelişimizdir bu,en azından diyorum.

Taaa BÜYÜK İSKENDER devrinden kalma insanların yaşadığı bölgeler var HİNT yarımadasında.

Hatay ilimiz dahilinde de olduğunu duymuş muydunuz!

Demem o ki, ANADOLU , kültürlerin / inançların / tavırların , binlerce yıldır/yıllık bekçisi, depocusu, anılar kitabıdır…

Bu gerçek ,YEDİ KANDİLLİ SÜREYYA  gibi başımızın üzerinde sallanıp , dururken …

Bu anılar kitabının SAYFALARINI açıp, ağır ağır ilerlemek varken , BAY/BAYAN TRT çıkıyor,örneğin , DÜNYA uygarlık tarihini yerinden oynatabilecek GÖBEKLİ TEPE buluntularına PUT sıfatı koyup, utanmadan ,HZ İBRAHİM denen ,aslı SÜMER rahibi olan bir adamın kırdığı düşünülen , MİTOLOJİK PUT kırma mekanı olabileceğini , büyük bir MUCİT edasıyla ,belgesel konusu yapıp, bir süre önce de ekranlarında İZLETEBİLİYOR.

ON / 100 yıldır , üzerinde yaşadığımız ANADOLU’nun bizden önceki SAKİNLERİNİN  zengin,derin kültürel birikiminden ,olabildiğince UZAK durduk.

Onlara,neredeyse KUDUZ KÖPEK muamelesi yaptık.

O uygarlık KALITINA / mirasına ,TURİST gözüyle baktık.Hâlâ da öyleyiz.

BATILI meraklı bir seyyah kadar bilmeyiz KÜLTÜREL kalıtımızı/ mirasımızı.

VARSA yoksa, abdest alınacak şadırvan/mesçit/cami ,imaret…Öbürleri!!!

İşte söylemeye çalıştığım KÜLTÜREL dönüşüm budur.

KENDİ dilimize bile HOR bakıyoruz.Bir gurup utanmasa, ARABÇAYI devlet dili yapacak.

Nereliyiz, biz kimiz!!!

MİLLETİN kafası,karıştıkça karışıyor.

Hemen birisi ordan bağırıyor: müslümanııız.

Yahu ben senin ,varsa ,dini inancını sormuyorum be adam!

HATIRLAYIN…

YAKUP KADRİ BEY, “” yaban” romanı,meşhur köy meydanı toplantısı sahnesi!!!

Yunan harbi dönemi, ESKİŞEHİR Porsuk nehri cıvarında bir köy…

Baş KAHRAMAN , kolunu kaybetmiş zabit/ subay , Ahmet Celâl , köylüye neden savaşa gitmediklerini, yakınlardaki tepelerin ardından top sesleri geldiğini,başka köylerin savaştıklarını vurgular.

Aldığı yanıt, içler acısı, tırnağa çakılan MIH gibidir.

“O savaşanlar Türkler zabit efendi” deyince, Ahmet Celâl ,çığırından çıkar ve haykırarak sorar!

“Peki siz kimsiniz”???

“ Elhamdülilllah müslümanız”…

Roman bile olsa , bunun,  dün de bugün de doğru olduğunu savunuyorum.

İşte o yüzden , bu topraklarda , görünmez bir el, yine ALLAHIN , TENGRİ’yi yenmesini sağlamaya çalışıyor.