Beynimizin Yarını

2

Erdem,ahlâk, doğru olma,yalandan kaçınma,vicdan,merhamet…

Bunların hepsi, yalnızca biz İNSANLARA ait değerlerdir.Canlılar dünyasında,yalnızca biz insanlar,bu değerleri kullanırız.

Bundan daha önemlisi,yalnızca biz insanlar, ÖLECEĞİMİZİ BİLİRİZ.

İlginçtir,doğacağımızı,varolacağımızı bilmeyiz.AMA işte bu “öleceğini” önceden bilme hali, insanın başına,çağlar çağlar boyunca, bir dolu belânın gelmesine,tebelleş olmasına yol açmıştır.

Peki “Nedir bu”!

Kısaca din ve Allah anlayışı.Yine kısaca, din ve Allah anlayışı, insan zihninin, çağlar çağlar boyunca yürüyüşünün, bir sonucu gibi gelmektedir , bana.

Bu konuda, dünyamız İNSANININ çok büyük bir bölümü,hatta ezici bir nüfusunun  ,amma şöyle amma böyle, bir dinin içinde olduğunu biliyoruz.

İlkel çağlarda korku ve korkunun yaratmış olduğu KORUNMA duygusu, olasıdır ki, insanlarda “bir güce sığınma” , o gücün kolları arasında güvende olmayı , gayrı ihtiyari oluşturmuştur.

DÜŞÜNMEYE çalışalım, O ATALARIMIZ gibi.

Konuşma / konuşamama durağındasınız, gırtlağınızdan çıkardığınız sesler, belkide o İLKEL beyninizle arzu edip, çıkaramadığınız sesler.ŞİMŞEKLER,gökgürültüleri , yangınlar, su taşkınları arasında, bir de vahşi hayvanların acımasızlığı arasında , debelenip , duruyorsunuz.

Sizde dehşet duygusu uyandırabilecek ne varsa, tapınmaya , en azından “zihnen”, “baba , gel şuna bir el at, anamızı belliyor bu şimşek,yangın vs” dersiniz.Gülmeyin,dersiniz…

UNUTMAYIN Kİ, “” insansız”” bir dünyada , ne din-ne duygu-ne de düşünce vardır.

TANRI ve tanrı düşüncesi , İNSANA GÖREDİR.

İnsan bu kavramı ya benimseyecek ya da reddedecektir.

Bu karşılıklı elektriklenme / sürtünme , insanın “psişik” yürüyüşüne bakılacak olursa, sürüp, gidecektir.

Burda, “psişik  yürüyüş” derken , kastımız ,insanın en geniş anlamdaki RUHSAL/ AKLİ/ ZİHİNSEL gelişmişliğidir.

DİN “egemenleri”, dünyada olup,biten hayhuyları,tanrıyla karıştırmak istemezler.Çünkü gerçekte, TANRI kavramıyla , yeryüzünde olup, bitenler, kesinlikle çelişir.

TANRI “kavramı” üzerine , biraz düşünelim.

Tanrı ( RAB, ALLAH,CENABI HAK, YAHOVA,YAHVE gibi bir dolu adlandırması olan varlık ya da varoluş) , sonsuz bir iyilik midir!

Ya da hem iyilik hem kötülük müdür!

TANRI neden kutsaldır peki!?

 Çünkü O’na bu kutsallığı veren/ uygun gören insandır.Çünkü içinden bir türlü çıkamadığı , bitmeyen endişeleri,kuşkuları,korkuları içinde çırpınan insan, sonunda allahı-öte dünyayı-sonsuz bir yaşamı, bir anlamda da, EL YORDAMIYLA BULAGELMİŞTİR.

Belkide bulmak zorundaydı.

Bana öyle geliyor ki, neden ve nasıl varolduğumuzu, hiçbir zaman öğrenemeyeceğiz.Bu noktada, hiçbir dinin,bu ölümcül soruyu, adam akıllı yanıtlayabileceği kanısında da değilim.

ARAMA-ANLAMA çalışmalara devam etmek üzere.