KAÇGÛN

2

( hayal gücünün esrarı)

Yanlış yere “ Osmanlı” denilen örgütün, 700. Yılı kutlanmaya başlanmıştı.Yani 2000’li yılların başı.

Herhangi bir gazetede yazıyor muydum! Anımsamıyorum.

 TV programım da başlamamıştı.

Bir yerlere not almışım.

KAÇGÛN 1’i yazdıktan sonra,yazıyı geliştirmek için, eski evden , biraz da düzensiz bir şekilde taşıdığım kütüphaneme bir dalış yaptım.

O arada, “o notlar” karşıma çıktı.

Size benden öneri; şayet kütüphaneninz varsa, hergün,mutlaka birkaç kez, önüne geçin, sağdan sola / yukardan aşağıya , odaklanarak , raflarınızı , gözlerinizle tarayınız.

Bellek, giderek, neyin nerde olduğunu kaydediyor bir yerlere.

Neyse.

“O notlar” karşıma çıktı ve şimdi, “o notlara” dalışa geçiyoruz.

“Osmanlının” 700. Kuruluşu diyorduk!?

x/

KİŞİ BAŞINA DÜŞEN GAYRİSAFİ ULUSAL HASILA, 20,000 DOLAR SEVYELERİNDE OLSAYDI,Osmanlı, OLASILIKLA, KİMSELERİN AKLINA GELMEZDİ.

x/

700. YIL ŞENLİKLERİ, SAÇMA SAPAN , APTALCA UYGULAMALARLA, KUTLANMAZDI.

x/

YÜZÜCÜLERİMİZ, ULUSLAR ARASI, “İSTANPOOL” YÜZME YARIŞLARINDA, REKOR KIRIP, ALTIN MADALYA ALSALARDI, 700.YIL,KUTLANMAZDI BİLE.

x/

BİZİ,YURT DIŞINDA, “ TEMSİL EDEN”, POP YILDIZI TARKAN DEĞİL DE, BİLİM ADAMLARIMIZ, SANAT İNSANLARIMIZ OLUP,AĞIR ABİ DEVLETLERİN İLGİLİ ÇEVRELERİNİ ETKİLEYEBİLSELERDİ( NOBEL BİLİM ÖDÜLÜ SAHİBİ AZİZ SANCAR, EDEBİYAT  ÖDÜLÜ SAHİBİ ORHAN PAMUK ) , 700. YIL,ÇOK DAHA CİDDİ KUTLANIRDI.

“OSMANLI “ sevgisi ve hayranlığı, ne   ki, karşımızda, derin bir korkunun ve yalnızlığın ürünü/ sonucu olarak duruyor.

Şahsen, bu şemsiye altında duranların, bu korkudan haberdar olduklarını sanmıyorum.

İlerleyen tümcelerde, bu korkudan,kısaca söz etmeye gayretleneceğiz.

Bu korku,esasda, bugünü kurmayan siyasi iktidarların, içine düştükleri AKLİ ve YÖNETSEL yetersizlikleri gizlemek, üstünü örtmek gayesiyle,dünü yani OSMANLI dedikleri “yanlış” isimlendirmeyi, İSTEDİKLERİ gibi, akıllarınca yeniden inşa ederek, O’NUN koruyucu kanatları altına saklanmalarıdır.

Örneğin, yaşamında hiç çocuk sahibi olmamış, son sadrazam DAMAT FERİT PAŞA’nın, kendisiyle evlenerek, 2. Evliliğini yapan, SARAYLI prensesin, 1. Evliliğinden sürgiti olan torunlarının, AMMAN’daki evine gidip, fotoğraf çekerek, yayınladığı aylık TARİH dergisinin KAPAĞINA, DAMAT FERİT’İN TORUNLARINDAN MEKTUP VAR başlıklı  resmi basmak iğrençliğini gösteren, sözde “bugünün saraylısı”, yalancılar.

ANADOLU’da, KUM gibi SELÇUKLU eserleri dururken, üç tane kervansarayı, “muhteşem Osmanlı medeniyeti ürünü” diye bize takdim edebilen, “büyüklerimizi de biliyor ve üzülüyoruz.

TOPLUMLAR, kimi zaman, BUHRAN içine girebilirler. Ne var ki bu toplumsal/ varoluş / kimlik / anlam  BUHRAN’ı, bizce, bu topraklardan hiç eksik olmamıştır.

Üstüste,katlanarak, bugünlere gelinmiştir.

Buhran içindeki bu toplumlarda, insanların bir kısmı,aslında somut tarihi gözlemlere göre çoğunluğu, ZİHİNSEL bakışlarını/özlemlerini/ ruhsal korumalarını sağlamak amacıyla, GEÇMİŞE çevirirler.

(( Bu duruma, felsefi anlamda ONTOLOJİK bir koruma kalkanı demek istiyoruz. )

Topraklarının TARİHİNDE, bir zaman insanların UYUM ve ESENLİK İÇİNDE yaşadığı dönemler ararlar ve  kendilerince bulurlar da.

Son tahlilde, ATATÜRK “ devrine” bakışla, böyle bir “Osmanlı asrı saadeti” “”” arama””” arasında, hiç fark yoktur.

Böyle zaman kesitleri, toplumsal “hipnoza/ uyumaya- uyutulmaya”, düş alemi üretilmesine , BAŞINI VERMEYEN YİĞİT kıssaları , TUNA BOYLARINDA ATLARIMIZI SULADIK “hikâyelerine” son derece uygun, “ruhsal” altyapılardır.

Bu şekilde , “ o alemi/ zamanı”, kutsallaştırırlar.

BÜTÜN amaçları, o andan itibaren,sarsılmaz bir inançla,inatçı bir bağnazlıkla sarıldıkları “ bu altın çağı” YENİDEN YAŞAMAKTIR.

TOPLUMSAL buhranın “ yok ettiği” mutluluk temelini,böyle bir saplantılı inanç ortamında, HAYALEN, yeniden kurmaya çalışırlar.

Böyle , “” GERİSİN GERİYE çalışan” bir davranış hayali, bireylerde, SAHTE DE olsa, bir ölçüde PSİKOLOJİK rahatlamaya yol açabilir.

AMA bu “rahatlama”, hiçbir şekilde , toplumun içine girdiği süreci , değiştirmez.

DEĞİŞTİRDİĞİ görülmemişt