TUTUNAMAMAK

Bir devrin sonu (mu)…

1. Kısım

Kasım ya da Aralık ayı olmalı , 1971 yılında . O yılların en fiyakalı otobüs firması VARAN , beni , yatak , yorgan ve bavulumu ,sabahın üçü müydü neydi , TAKSİM Varan yazıhanesinin(!) kaldırımına bıraktı gitti .

O zaman işyerlerine OFİS değil , “yazıhane “ denirdi .

Aşağıdan , AYAZAĞA tarafından , buz gibi ,keskin bir kılıç gibi soğuk geliyor , gelmesi bir yana , ödüm kopuyor , gelip geçen sarhoştan , ipsiz sapsızdan .

Tomar halindeki döşeğimin iplerini gevşetip , tahta kurdu gibi içine sokuluyorum ,soğuktan korumak için kendimi .

Yazıhanenin bitişiği , o yılların ünlü DOOÇ kafesi . O büyük otel ,daha ortada yok .Ne vardı acaba yerinde , unuttum .

Güneş doğdu , yirmili yaşlarında bir abi geldi , Varan’ı açtı , beni içeri buyur etti , birlikte sobayı yaktık , ısındık , çay demledi , ben de , geçen simitçiden simit aldım . Kendime geldim . TAKSİM meydanına , 1970 yazından sonra , ikinci gelişim . Yıllar sonra , “ kanlı 1 MAYIS1977’yi “ de yaşayacağım .

Saat sekiz oldu , Taksim ,İstanbul kendine gelmeye başladı .O zamana göre , bir insan kalabalığı ; herkes , bir tarafından tutmuş dünyanın , bir yerlere ağır hızlı , seyirtip duruyorlar .

Ben neden ordayım ,sabahın köründen beri .

Dayım , 1954 yılı ,Kabataş Lisesi mezunu , beni de oraya yazdıracak . Almanya’da otelcilik yaparken , bir sınıf arkadaşı , “Uzatma ,gel artık memlekete “deyip , İSTANBUL ÇINAR Oteli’ne başlamasını sağlamış . Dayımın araba gönderip , beni aldırmasını umuyorum ancak ,önce dayımı aramam gerekir. Yazıhanenin abisi ,Çınar’a telefon ediyor , hiç unutmam , Garabet adlı “santralci “ , “Müdür Bey Almanya’dan gelmiş , sert biriymiş , uyandıramam “ diyor .

Garabet de neyin nesiymiş ,ne biçim isimmiş , önceleri kavrayamıyorum . Öğlene doğru , dayım , RAMBLER steyşın bir araba gönderiyor . Yaşlı ,tatlı dilli bir amca ile tıngır tıngır , Yeşilköy’e gidiyoruz .

Çınar Otele …

Arabanın arkasında , “yatılı okul “ malzemelerim var ve biz , otele , “malzeme giriş” kapısından giriyoruz .

Odaya , 407 nolu odayı nasıl unuturum ki , ömrümde bir ilk, yalnızca bavulumla çıkıyorum .

Bavulumu az biraz boşalttıktan sonra ,dayım geliyor , takım elbisemi , ütüye gönderiyor , sen de sonra giyin , etrafı bir dolaş deyip , müdüriyetine dönüyor .

“ 407” nin balkonuna çıkıp , uzun uzun MARMARA denizini kolaçan ediyorum . Uzun , upuzun mavi bir sudan örtü gibi .

“Helaya “ giriyorum , yine bir ilkle karşılaşıyorum : KLOZET !!! İyi güzel de , nasıl şey edecem !!!Yani “ettikten “ sonra , temizlenmek yahuu…

Klozetin yanında , ona benzeyen ,yalnız onun gibi derin olmayan bir “malzeme” var . Ne ki acaba !

Zar , zor lavabonun rafındaki bardakla , temizleniyorum . Meğer o “malzemenin” adı , “ bide “ imiş , fransızca . Temizlenmeye yararmış ,üstelik sıcak soğuk “muş” akan suyu , peeehh …

İşte ÇINAR OTELE girişim , bu şekilde oluyordu .

1980 yılına kadar , değişik zamanlarda ,dayım sayesinde otele giriş ,çıkışlarım ,şahit olduğum , bizzat yaşadığım olayları da anlatacağım ama …

Beni ilk ağızda ilgilendiren , şöyle ya da böyle , İSTANBUL ve Cumhuriyet tarihine malolmuş bir yapının , MİRASÇILARINCA satışı (*) neyse de , YIKILACAK olması , bir ülkenin KÜLTÜR tarihine sokulan , PASLI BİR BIÇAK değil de nedir !

Tarihde ,hangi ülkenin “ sözde çocukları (!) , evet bu toprakların insanları , büyük ölçüde , bu toprakların SÖZDE ÇOCUKLARIDIR , gelmişlerine ,geçmişlerine bu kadar ACIMASIZ barbarlık yapagelmişler ,yok etme konusunda ,onulmaz bir yarışa girmişlerdir …

Ülke ,toprak toprak bitiyor .

Bir soru , BEŞİR AYVAZOĞLU’na , ( RAHMETLİ ,1921 – 2009) Mimar Turgut Cansever’ e…İkinizin de İSLAMCI olduğunuzu biliyor ve saygı duyuyorum …

Hani nerde “ aşk estetiğin” AYVAZOĞLU .

Hani nerde , adını İSLAM ESTETİĞİ diye değiştirdiğin “o kitabın “ Ayvazoğlu !

Cansever Hoca ,kalk yattığın yerden !

“Müminin görevi dünyayı güzelleştirmektir “ hadisini yıllarca aradım demİştin AYVAZOĞLU’na , O da ,bu sohbetinizi Kitap yapmıştı …

Bu mu “ senin müminlerin CANSEVER HOCA, bu mu senin İSLAM ESTETİĞİN AYVAZOĞLU !