Özet olarak TÜRKİYE
3
Şiir ve TÜRK  şiiri için .
Tarsus amerikanda , orta üçte idim . Liseli abilere inat , ben de , orta okul / duvar gazetesi çıkarıyordum . Gazetemin adı KARŞI idi.
Lise kısmımızın çıkardığı , bence , gerçekten efsane olmuş gazetemizin adı , BİZ’di . Bahçede , geçmiş zaman , büyük zerdali ağacının hemen sırtındaki  taş duvara  hizalanmış , tahminen , birbuçuğa birbuçuk boyutlarında bir camekanın içinde çıkardı “BİZ”!
İşin en anlaşılmaz yanı , yazılar , ortadan ikiye bölünmüş  bir parşömene ( bugün A4 diyoruz ) , daktilo ile yazılırdı . Rahmetli AHMET MÜLÂYİM abimiz , bunun nasıl becerirdi , hâlâ düşünürüm .MÜLÂYİM abimiz , KAYSERİLİ , yaklaşık , 1928’den beri yayınlanan , ÜLKER gazetesinin , üçüncü kuşağı idi .
BİZ gazetesi , MÜLÂYİM abiler , son sınıfta iken , ( ben orta ikide idim henüz ), 1968/69 ders yılında yayınlanmaya başlamıştı . Haliyle , kurucusu da , AHMET MÜLÂYİM abimizdi . 
Epey zaman önce , MERSİN TIP FAK. Hastanesinde , sessiz sedasız vefatını , gecikmeli olarak duyduğumda , kahrolmuştum . 
İşte o “ KARŞI “ gazetesinde , nasıl  olduysa , “ şiir “ yazıp , yayınlamaya başladım . Elbette , 14,15 yaşında bir çocuğun yazdıkları ne denli şiir olabilirse , onlar da , o denli şiirdi .
Bugün , rahatlıkla diyebiliyorum ki , edebiyatın  en şeytanî alanı şiirdir .
Bir o kadar da , “ hor görülen “ bir ülkedir şiir ama bizim ülkemizde .
“Ben de gençliğimde şiir yazdım , ne var ki bunda diyen “ başbakanlar , cumhurbaşkanları gördük .Bu konuda , rahmetli ECEVİT , çok namuslu bir kalemdi ve fakat yazdıkları , ne yazıkki , “ şiir “ değildi . Hatta kitap haline bile getirilmiş , bir tanesini de almıştım .
“ Pülümür’ün yaşlı kadını – Takalar – Yunanlı ile kardeş olmak “ gibi , popüler olan “şiirleri” vardı .Hatta “ Takalar’ı” MODERN FOLK ÜÇLÜSÜ , bestelemiş ve son derece de hoş bir şarkı olmuştu , zamanında .
Uzun zamandır , TÜRK edebiyat ortamının haftalık , aylık dergi yayınlarından uzak yaşıyorum . Kitapsan’a gittiğimde , raflara ne gelmişse , onlara göz atıyorum . Açıkcası , son 10,15 yılın zihin kuraklığı , mayasızlığı , tek tipleştirilme dayatmasını gördükçe , daha bir içime çekiliyorum . FAUST’un , görünmeyen hayaletinin etrafta dolaştığını hissediyorum .
Benim ülkemde de , edebiyat güç odakları olduğunu , o odakların işaret ettiği “ kalemin “, kayıtışız şartsız , romancı-şair kabul edildiğini , aksi halde , en hızlı şekilde , SÜKÛT SUİKASTI’na ( TANPINAR sözüdür ; görmezden , bilmezden gelinmek ) maruz kalınacağını , elbette , çok iyi biliyorum . 
 Bu güç odakları , bana kalırsa , daha çok “şiir “ alanında  etkindir .
Kimin , kimlerin , hangi ölçüleri kullanarak , “ dev şair “ , dönemin en büyük şairi , unutulmaz dizeler yazan şair gibi güzellemelerle gündeme getirdiği ya da  “şiir borsasına “soktuğu şairlerin yazdıklarına baktığımda , bana “ öğretilen “ ve ısrarla “ şiirin sonsuz örsünde çekiçlenip “ , ortaya bırakıldığım şiir kavramına göre , hiç birisinin ,şiir olmadığını , üzülerek bildirmek zorundayım .
ŞİİR , tartışmasız , bir ÜST DİLDİR . Bir görüşe göre , bir ŞİİR kitabının , ortalama , 3 , 5000 ‘den daha fazla satış rakamına ulaşması , o “ yapıtın “ şiirselliği konusunda , şüpheci olunması gereğini imler ,( H. Yavuz , bir sohbetimizde anlatmıştı )  .
ŞİİR , kıskanç bir dil alanıdır . Ülkemizde , bir çok öykücü , romancı , YAZIN yaşamına şiirle başlamış , zaman içinde , beceremeyeceğini anlayınca , fazla yol almadan , geri dönmüştür .  
ŞİİR ve şair , ( bana göre ), özünde , kendine eziyet eden demektir . Bu eziyet , içinde dolaşan YAZMA , olma iblisinin , kabarttığı eziyet karşısında , kan ter içinde , soluğu “ dizelerde “ alma şeklinde MAYALANIR .
O yüzdendir ki , şiir adına KALEME alınan her dize , şiir değildir , olamaz . İçerdeki normalin burnuna ETER koklatıp bayıltarak  , kabaran dürtüyü , İBLİSÇE avuçlarına alıp , ordan yazıya dökebildiğin ölçüde , ortya çıkan yapı , ŞİİR olabilir .
O yüzden , has şairler , sıkça rûya görür , kendine eziyet eder , varolan kaosun dışına çıkıp , kendi kaosunu yaratmak ister .
Bu noktada , meraklısına , iki alman şairden söz edebilirim : KLEIST ve HOLDERLIN .
Gothe , sabırla yaşamı öğrenmeye gayret etmiş , sonunda , ıkına sıkına da olsa , “ yaşamı öğrendim , verin bana , tanrılar , zamanı “ diye yazdıysa da , ne KLEIST ne de HOLDERLIN’in , böyle bir derdi olmamış , onlar , bir savaşın içine doğmuşlardı .
İşte “ şiir “ , böyle bir İÇ ÇEMBERDEN  dışa doğru , hem fiziki hem de soyut bedenin , yırtılması sayesinde ortaya çıkabilen , bir üst dil’dir .
O yüzden , bakıyorum da , görebildiğim kadarıyla , ŞİİR ,pek ortalıkda görülmüyor .
Nerdesin TURGAY NAR , İHSAN DENİZ , NECMİ ZEKÂ …