BÜYÜKEV’in hikâyesi

2.2. bölüm

NAMRUN günleri…

Kendimi bilemediğim , 5 yaş altı zamanlarında , NAMRUN’a nasıl gidilirmiş , anımsamam mümkün değil .Sanırım o yıllarda da , 60 öncesi , olasılıkla bir tek otobüs olsa gerektir. Ve bu da , sanırım REŞAT MİRİCİ’nin olsa gerektir . Osman ( HOMURLU ) Abi, arayıp,soracak ,bana bildirecek .

1920’lerin ikinci yarısında, “ kaptıkaçtı” denilen araç ya da araçlarla ( sanırım tenteli FORD olsa gerektir bu araçlar ) , insan ve yük taşıması başlamış .40’lı yıllara gelince, evvela kamyon , takiben de , kamyondan çevrilen , otobüs devri başlıyor .

Zamanın otobüsçüleri ; Dabisler,Tahir Hoca,Tenekeci Mahmud .

O arada , TENEKECİ MAHMUD , Şadi Eliyeşil Bey’den , uzun şase , Opel kamyon satın alır , olasılıkla da, otobüse çevirir.

50’den itibaren de, otobüs devri başlar .

Reşat Mirici’nin ilkin, 50 model FİAT marka bir otobüsü vardır … (Yeğeni TAHİR MİRİCİ ‘ye çok teşekkürler.)

Ardından , 52 model , burunlu CEMSESİ  , nam-ı diğer KARA KARTAL , Adil Dokuyucu ve Yakup Çeliktaş’ın otobüslerinden söz etmeliyiz . Dokuyucular’ın otobüsü de , “ FÜZE” lakabıyla seferdedir .Ancak bir gün , DARIPINARI mevkisinde, KARA KARTAL’ın freni patlar . O sert ve dik rampada,şoför , aracı ve yolcuları kurtarayım derken , irice bir kaya parçasına vurur ve uçuruma yuvarlanır KARA KARTAL .Epeyce insan kaybı vardır .Memleketin meşhur avcısı , AHMET AVCIOĞLU da , yitenler arasındadır .

Tarih, 60 öncesidir , ben , 3 ya da 5 yaşlarındayım .Namrun’dayız. “ Fötr “ şapka, dedemlerin kuşağı için , çok önemli bir motifdir . Fötr şapka , hükümdarlıktan , cumhuriyete geçişin bir simgesidir . Ve , titizlenmek gerekir .

Dedemin , beyaz bir yazlık fötr’ü vardı ya da “mış”. Burhan Kemal , çarşıdan gelmiş ve ben, nasıl olduysa, sofada , ejderha dedemin fötrünü tuttuğum gibi, avluya atmışım .

İyi de, o an , Burhan Kemal’in kükreyeceği tutmuş. Olacak ya!

İlle de avluya inecem, fötrü alıp, kendine verecem .Nenem , bir tarafdan , babam bir tarafdan … Hem gülüyorlar hem de dedemi sakinleştirmeye çalışıyorlar .

İşte böyle , “ ot , kökünün üstünde büyür “ . Burhan Kemal dedem dökmüş, ben toplamışım . Benim de ara ara , böyle deliliğim tutar . O ara, allahını seven , uzaklaşsın benden  . Yalan yok . Gerçi kalp kırmam . Asla.

Sabanan ( sabahleyin ) , güneş, “At dağını” az biraz çıktı mı , bitişik duda dadanan , zamanına göre , üzümcükler, incir kuşları , hatta karatavuklar , çalar saat yerine , ötüşleriyle , insanı uyandırır . Demini bulduysa , bağ bekçimiz Hacel ( Hacı Ali) Ahmed’in merkebi , mutlaka anırır’ dı’!

O’nun merkebini ( eşşeğini) kaçırmak , yetişkin-ergen dönemimde, en büyük keyfimdi . Gene bir gün eşşeği kaçırmışım , güneyden kuzeye doğru , nerdeyse dört nal geliyorum . Arap Mustafa , Kör Taci , Kaplan abigilin evlerini geçtim , Koçoğlu’nun bağı hizasındayım . Kenarda , irice bir kaya var’dı !

Bağ, yola göre , bir iki metre aşağıda ama sınırı , böğürtlen çalısı dolu . Ne bileyim , iki tane muzip arkadaş, beni görüp , “ o kayanın” dibine pısmışlar ( sinmişler ) , ben de , kovboy CON VAYNE gibi sürüyorum eşşeği.

Birden önüme çıkıp , bir nara atıp , eşşeği engellemesinler mi ! Eşşek bu , meşhur “ mestenhaus” freni gibi , kayarak durdu durmasına da .

Boş bulunan bendeniz , Koçoğlu’nun , bağına hudut yapan BÖĞÜRTLENLERİN içine , alçaktan uçan güvercin gibi düştüm .

Anlayacağınız , NASREDDİN HOCA gibi damdan düşmedim ama ,“” eşşekten “ düşmenin ne demek olduğunu , çok çok iyi biliriz.

Tabi bağın içinden , düşe kalka yürüyüp,yola çıktık … Etrafda kimsecikler yok . Alelacele , eşşeği bizim bağa götürüp , Ahmet Ağa’nın çadırı hizesındaki cevize bağladım ki, rahmetli oğlu Sarı Mustafa , çadırdan , tertemiz bir yörük şivesiyle “ Ne halll etting baaağ” diyerek çıktı.

“Amman Mustafa , yetiş , Koçoğlu’nun bağına uçtum . G….tüme kadar diken dolu her yanım “ dedim , Mustafa kahkahayı bastı,haklı olarak .

“Ne haaal uçtung bağa baaağ” dedi.

“Millet , kayanın dibine pısmış, dört nal geliyordum eşşeğinen, birden önüme çıktılar,hayvanı ürküttüler, hayvan da zart diye ürkünce, soluğu böğürtlenlerin içinde aldım” ..